Het Puritanisme en hun visie op het Verbond

Het Verbond was een essentiële notie in theologie en godsvrucht. De relatie tussen God en de mens had altijd het karakter van het Verbond.
Het was Richard Sibbes (1577-1635) die 'The Faithful Covenanter' schreef waarin vele karakteristieke elementen van de Puriteinse Verbondsleer te lezen zijn.
De Puriteinen hebben geworsteld met het evenwicht tussen de soevereiniteit van God en de verantwoordelijkheid van de mens. Het onderscheid tussen het verbond van de werken en het verbond van de genade is Wet en Evangelie.
In het Verbond laat de Drie-enige God Zich kennen als een volkomen Zaligmaker.
Het Verbond zien de Puriteinen eveneens als een aanbod van Christus voor de onbekeerden. Deze 'effectieve roeping' leidt tot Geloof en Bekering. Het Geloof is het middel dat ons verenigt met Christus, de Middelaar van het Verbond.
Het Heilig Avondmaal is een (Geloofs)bevestiging van het Verbond, die Christus in de Heilige Doop met de mens is aangegaan.
Het geloof is niet alleen het vertrouwen op Christus, maar ook het komen of het vluchten tot Christus.
Er is een nauw verband tussen Verkiezing en Verbond. De Verkiezing is uit Eeuwige Liefde van God de Vader, waardoor Christus in het Verbond is gegeven tot Rechtvaardigmaking, Heiligmaking en Verlossing.